تغییرات شاخص های پوشش گیاهی تحت عملیات احیایی قرق در مراتع کوهستانی زاگرس مرکزی (مطالعه موردی: منطقه دیشموک در استان کهگیلویه و بویراحمد)

امروزه، اجرای عملیات احیاء به علت وجود تخریب در اکوسیستم های مرتعی ضروری به نظر می رسد. درک فرآیندهای اکولوژیکی ناشی از این عملیات و بررسی میزان موفقیت احیایی آنها بسیار اهمیت دارد. این مطالعه به بررسی اثر عملیات احیایی قرق بر پوشش گیاهی در منطقه دیشموک (کوههای دل افروز) در استان کهگیلویه و بویراحمد، پرداخته است. نمونه برداری در دو منطقه احیایی قرق و شاهد به طور تصادفی سیستماتیک با استقرار 12 ترانسکت انجام گردید. 440 پلات 2×2 متر مربعی (هر 10 متر یک پلات) در امتداد ترانسکت ها برداشت شد. درصد تاج پوشش گیاهی به تفکیک هر گونه برآورد گردید. داده های پوشش گیاهی برای ارزیابی پاسخ گونه های گیاهی و صفات کارکردی به اجرای عملیات احیایی قرق و شاهد مورد آنالیز قرار گرفتند. برای ارزیابی اثرات اجرای عملیات احیایی قرق بر کل گونه های پوشش گیاهی از آنالیزهای چند متغیره استفاده شد. نتایج، حضور 15 گونه مشترک بین مناطق احیایی قرق و شاهد، 21 گونه منحصر به منطقه احیایی و 12 گونه منحصر به منطقه ی شاهد را نشان داد. 13 گونه گیاهی برخی از صفات عملکردی، پاسخ های معنی‌داری به عملیات احیایی قرق نشان دادند. کلیه شاخص های تنوع و غنای محاسبه شده در منطقه احیایی قرق به‌طور معنی داری بیشتر از منطقه شاهد بودند. آنالیز RDA نشان داد که ترکیب گیاهی منطقه تحت تأثیر عملیات احیایی قرق بوده است به‌طوری‌که گونه های مهم و ارزشمند مرتعی، بیش ترین پاسخ را به عملیات احیایی قرق در منطقه داده اند. به‌طورکلی قرق انجام شده در منطقه تأثیر مثبتی بر شاخص های پوشش گیاهی داشته است.